The train of the great escape

Το τρένο της μεγάλης φυγής φίλε αναγνώστη, ναι αυτό θα πάρω. Το εισιτήριο το έχω είδη, είμαι στην αποβάθρα και το περιμένω. Δε ξέρω για πόσο θα περιμένω ακόμα. Ισως για πολύ λίγο, ίσως για πολύ. Είμαι αποφασισμένος να περιμένω όσο χρειαστεί. Τον ακριβή προορισμό του δεν τον ξέρω. Ξέρω ότι θα με πάει σε άλλα μέρη, σε άλλες πολιτείες, εκεί που θα βρώ αυτό που γυρεύω, μια σωστή δουλειά. Και θα μένω μόνος μου, στο δικό μου το σπίτι. Με την υπάρχουσα δουλειά εδώ βρίσκομαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσιάς. Έχω νεύρα που ποτέ στη ζωή μου δεν είχα, με αποτέλεσμα μικροκαυγάδες με τους γονείς για ασήμαντους λόγους. Επιπλέον δεν αντέχω άλλη συγκατοίκηση μαζί τους. Δε φταίνε οι άνθρωποι, εγώ φταίω που έμαθα αλλιώς 4,5 χρόνια στην Καβάλα. Νοιώθω ότι δε ζω. Νοιώθω ότι κάθε μέρα την πετάω στα σουπίδια, ότι δε τη ζω. Το μόνο σωσίβιο σε αυτό το παρατεταμένο ναυάγιο είναι οι φίλοι μου. Είμαι εντελώς μπερδεμένος, σίγουρα ξέχασα πολλά από αυτά που θέλω να πω, ίσως φταίει και η ώρα.

Διάβασα το ''ο γέρος και η θαλασσα''. Είναι καλό βιβλίο, σας το συστήνω. Δε μου φάνηκε αντάξιο της φήμης του αλλά δεν παύει να είναι καλό βιβλίο, έχει κάτι να πει. Τώρα θα αρχίσω το ''Αποχαιρετισμός στα όπλα'' πάλι του Χέμινγουει. Έχω αρκετές ιδέες για το μπλογκ, όταν βρω χρόνο θα τις υλοποιήσω.

Αντώνη κουράγιο παλικάρι, είσαι πολύ τυχερος που φεύγεις τώρα και θα μπορέσεις να την ξεχάσεις πιο εύκολα. Η Κομοτηνή είναι ένα τσιγάρο δρόμος από την Ξάνθη. Όπως λέει και ο φίλος μου ο Σταμάτης από τον στρατό :
γυναίκα = χρόνος * χρήμα,
χρόνος = χρήμα,
χρήμα = √κακού (δε βρήκα καλύτερο σύμβολο για την τετραγωνική ρίζα)
γυναίκα = χρήμα * χρήμα =>
γυναίκα = √κακού² =>
γυναίκα = κακό.

Τα βλέπεις Αντώνη?

Και αν ξέχασα κάτι να πω ας καεί