γεύμα το αιώνιο

  Αγαπητό ιστολόγιο, ναι το ξέρω, έχω καιρό να γράψω. Ναι έγιναν πολλά όλο αυτό το διάστημα. Συνέβησαν μερικές μεγάλες αλλαγές στη ζωή δικών μου ανθρώπων, θεωρητικά προς τη σωστή κατεύθυνση. Στη δική μου ζωή δεν υπήρξε κάτι το εξαιρετικό. Ίσως το πιο όμορφο να ήταν η συναυλία των U2 που πήγα και είδα. Γεμάτο ΟΑΚΑ, φοβερά σκηνικά, πολύς κόσμος, μουσικάρες, σχεδόν τέλειο μείγμα. Διάβασα αρκετές περιπέτειες του μεγάλου Φίλιπ μάρλοου, δούλεψα ακόμη περισσότερο, είδα και τους Placebo και δε θέλω να το θυμάμαι καν.

 Μια καναδέζα που ζει στη Νέα Υόρκη σκέφτηκε κάτι που ίσως να μη σκεφτήκαμε εμείς αλλά ξέραμε εν μέρει τα αποτελέσματά του. Και λέω εν μέρει γιατί εγώ δε θα πίστευα ότι ένα χάμπουργκερ και λίγες πατάτες θα άντεχαν αναλλοίωτα για τουλάχιστον 4 μήνες. Τι σκατά έχουμε φάει και ακόμα χειρότερα τι έρχεται σε λίγα χρόνια στο τραπέζι μας...

Αδερφοί Καραμαζώφ

  Μετα βασάνων και κόπων διάβασα τους αδερφούς καραμαζώφ. Το συμπέρασμα είναι ότι εγώ δεν είμαι για βαριά λογοτεχνία. Δεν είμαι της φιλοσοφίας, θέλω έγκλημα, απάτη, να στάζει το αίμα και μετά ένας απίθανος ντετέκτιβ, που θα είναι βέλγος υπήκοος με τσιγγελωτό μουστάκι και φοβερή μεθοδικότητα θα το διελευκάνει. Ή ένας απίθανος αμερικανός σχεδόν αλκοολικός και φανατικός καπνιστής, με αιχμηρό χιούμορ και πανέξυπνες ατάκες, που την πέφτει σε γραμματείς πελατών του και ενίοτε τις πηδάει, άντρας με μεγάλη γοητεια και φοβερό μυαλό. Λέγε με Ηρακλή Πουαρώ ή Φίλιπ Μάρλοου. Τώρα έχω βυθιστεί στον 2ο καθ ότι τον 1ο τον έχω σχεδόν εξαντλήσει. Και για μετά σκέφτομαι τον James Ellroy. Ιδωμεν.
  Για διακοπές δε ξέρω, δεν απαντώ, μη με ρωτάς. Και εδώ ίδωμεν.
  Τα έχω δώσει όλα. Τις τελευταίες μέρες είμαι δουλειά χωράφι. Έχω τεράστια κούραση. Σύντομα ίσως να έχω περισσότερη, αλλά πιο ευχάριστη.

Περίπου αυτά. Αηδίασα με την αλλαγή προπονητή στον ΠΑΟΚ αλλά βαριέμαι να το σχολιάσω.
Αηδιάσα και με τη δολοφονία δημοσιογράφου ακόμα πιο πολύ αλλά δεν αισθάνομαι ότι θέλω να γράψω κάτι.

Σας φιλώ, περνάω και απο τα δικά σας να σας διαβάσω.

rammstein

  Οι Rammstein έδωσαν σόου. Αυτά που είδαμε δε θα τα δούμε από άλλους καλλιτέχνες. Και σίγουρα είναι καλοί μουσικοί, όταν με αποκλειστικά γερμανικό στοίχο καταφέρνουν να κεντρίσουν τόσο κόσμο ανά την υφήλιο. Το να παίζεις πλήκτρα και να κάνεις και διάδρομο παράλληλα δεν είναι συνηθισμένο. Οι φωτιές σίγουρα είναι κάτι το θεαματικό, ειδικά όταν βγαίνουν από το στόμα σου.  Δε πέρασα άσχημα και σίγουρα δε κλαίω τα λεφτά μου, αλλά μάλλον δεν ήταν αυτό που περίμενα. Περίμενα κάτι πιο δυνατό.  Ίσως να τους επέβαλαν κάποιους περιορισμούς λόγο του δάσους στην περιοχή. Βέβαια το τι περίμενα εγώ δε μπορεί να μειώνει την αξία τους και σίγουρα θα συνεχίσω να τους ακούω. Οι τιμές στο terra vibe σα να ανέβηκαν λίγο, αν θυμάμαι καλά από πέρσι.

du hast, du reicht so gut, benzene, είσοδος 


Διαβάζω τον τελευταίο καιρό τους αδερφούς Καραμαζώφ. Δυστυχώς έπεσα σε κακή μετάφραση με πολλά ορθογραφικά λάθη και μερικά νοηματικά. Απλά έκανα υπομονή και το τελειώνω. Δεν είναι για μένα τα βιβλία φιλοσοφίας, αυτό κατάλαβα.

Ελπίζω σύντομα να έχω πιο σημαντικά νέα. Προς το παρών αυτά μόνο. Αν και μέσα μου σιγοβράζω.

Mαγεία

Η συναυλία ήταν μυθική. Δεν είχε το όμοιό της. Είδα κάτι που έμοιαζε πάρα πολύ με τους τεράστιους Rainbow και είδα τη μεγάλη μου αγάπη τους Scorpions. Οι ρέινμποου δεν παίξανε το temple of the king το μεγαλύτερο σουξέ τους δηλαδή. Οι δε Scorpions άφησαν εκτός το no one like you και το when the smoke is going down. Αλλά αποζημίωσαν, ιδίως οι δεύτεροι.

 Εδώ μερικά λίνκ :

send me an angel

wind of change

drums solo

 Σειρά παίρνουν τώρα οι Rammstein στις 28 του ιούνη. 

Σήμερα πήγα τη μικρή στη βιβλιοθήκη και πήραμε 2 παραμύθια. Το ένα το ξεπέταξε κι όλας. Φυσικά μετά ακολούθησε παγωτό απο το οποίο έφαγε και το φορεματάκι της. Της άρεσε πολύ αυτή η βόλτα και σίγουρα θα την ξανακάνουμε όταν θα γυρίσουμε πίσω τα παραμύθια. Αποτελεί έναν διαφορετικό πόλο έλξης για τη μικρή η βιβλιοθήκη διότι είδε πράγματα που της άρεσαν και δεν τα είχε ξαναδει.

Αυτά τα λίγα απο εμένα προς το παρών. Πάω να δω τα δικά σας ιστολόγια.

2 μέρες μακρια

Δεν έμειναν παρα 2 μέρες μέχρι τη Δευτέρα όπου θα συμβεί κάτι που περιμένω πολλά πολλά χρόνια. Είνει η συναυλία τέρμα δεξιά, δηλαδή οι Scorpions. Το γεγονός θα προυπαντήσουν οι φοβεροί και τρομεροί Rainbow. Θα υπάρξει οπτικοακουστικο υλικό σίγουρα.

σα να μη πέρασε μια μέρα

  Aγαπητέ και μοναδικέ αναγνώστη μου, γράφω πάλι, μετά από αρκετό καιρό, σχεδόν 2 μήνες. Ο τίτλος της τελευταίας ανάρτησης είναι ακόμα πιο επίκαιρος. Είναι επίθεση και καταπάτηση της αξιοπρέπειάς μας.
  H αιτία της αποχής είναι το διάβασμα για τα αγγλικά. Ότι έγινε έγινε. Έδωσα και τελείωσα. Δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ ξανά με ξένες γλώσσες, μόνο με αυτήν του σώματος...
 Άρτι αφιχθείς απο την Καυ(α)λα λόγο απονομής πτυχίου στον πάλαι ποτέ συγκάτοικό μου. Δεν άλλαξαν πολλά στην πόλη της καβάλας, πράγμα που σημαίνει ότι τουλάχιστον παραμένει το ίδιο όμορφη.
 Στις φωτογραφίες παραθετω άποψη μέρους της πόλης απο το καφέ ''μπρίκι'' καθώς και γλάρο που περνούσε απο εκεί για να ξαποστάσει και έπεσε πάνω στο φωτογραφικό μου δαιμόνιο. Μα ποιος είμαι επιτέλους.

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες

Έσφιξε η μέγγενη, για τα καλά. Συρρίκνωση εισοδήματος, αύξηση κόστους ζωής. Εξίσωση για πολύ δυνατούς λύτες. Ο μεγαλύτερος φόβος φυσικά, τουλάχιστον για μένα, είναι το μαχαίρι σε 13ο και 14ο μισθό. Αυτό είναι σα να πέφτει πυρηνική βόμβα. Μάλλον μας ανήγγειλαν ότι θα πέσει. Ίδωμεν. Οι βενζινοπώλες είναι από τους μεγαλύτερους και πιο ξεδιάντροπους ληστές της κοινωνίας μας, αλλά αυτό μάλλον το ξέραμε. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα μέτρα έχουν μόνιμο χαρακτήρα και όχι προσωρινό. Είναι τόσο σκληρά που είναι απάνθρωπο να κρατήσουν μια ζωή. Αν θέλουν λεφτά μπορούν να τα βρουν και από αλλού. Θα ζητήσουν τα 28 δις που δώσανε στις τράπεζες? Θα κυνηγήσουν λυσσαλέα τη φοροδιαφυγή και την αισχροκέρδεια? Όχι. Τουλάχιστον αυτό μας λέει το παράδειγμα με τους βενζινοπώλες, το πιο εύκολο και τρανταχτό.

Είχα μια δύσκολη εβδομάδα στη δουλειά. Να φύγει και να μη ξαναγυρίσει. Αρκετή δόση άγχους και στρες. Φτάνει πια.

Τι συνέβη φέτος και αποφάσισαν να μας επισκεφτούν όλοι οι καλοί της παγκόσμιας μουσικής σκηνής?  Εχω εισιτήριο και θα πάω σε Rammstein και U2. Kαι θα πάρω και για Scorpions. Όπως έλεγα στην προηγούμενη ανάρτησή μου, θα είναι ανοιχτή πληγή το να μη τους δω. Αν ήμουν δάσκαλός θα πήγαινα σε όλες. Και λεφτά θα είχα και χρόνο άπλετο. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. Άλλο θέμα αυτό.

Έχω λόγους να έχω καλή ψυχολογία, αλλά αυτή μένει κολλημένη στο ναδίρ της.




Αν και από αθλητική εφημερίδα, τη μόνη που ασχολήθηκε με το θέμα, πολύ σωστός ο τίτλος της.

Νο οne like you

To  Paranoid των  Black Sabbath ήταν το τραγούδι που με έβγαλε απο τη λίμνη των ελληνικών εμπορικών και ξένων χαζοποπ, κάπου στο γυμνάσιο, δείχνοντάς μου το απέραντο γαλάζιο της ροκ. Οι Scorpions ήταν αυτοί που πρώτοι με έριξαν στους ατέλειωτους ωκεανούς της πραγματικής μουσικής. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι με αυτούς ερωτεύτηκα, συνδεσα τραγούδια τους με διάφορες φάσεις της ζωής μου.  Φυσικά η αρχή έγινε με το wind of change, αλλά μετά τα πράγματα πήραν άγρια τροπή. Το ένα cd πίσω από το άλλο, να τα αγοράσω όλα, να έχω όλα τους τα άλμπουμ. Τι ευχαρίστηση στην ιδέα και μόνο. Δεν έπεσα πολύ έξω, τα έχω σχεδόν όλα, λίγα λείπουν και τώρα πια όχι για πολύ. Σύντομα θα κάνω μια εξόρμηση και θα τελειώσω τη λίστα. Θα υπάρχει όμως μια απουσία, του πρώτου τους δίσκου. Δε πειράζει, ίσως κάποια μέρα να μπει και αυτό. Αλλά δε με ανησυχεί όπως και να χει.

Αφού αποφάσισαν αυτοί ότι ως εδώ ήταν, εμάς δε μας πέφτει και πολύς λόγος. Σίγουρα η παγκόσμια μουσική σκηνή θα είναι κατά πολύ φτωχότερη χωρίς αυτούς. Σίγουρα φεύγοντας αφήνουν το δικό τους στίγμα, θα μεγαλώσουν ακόμα αρκετές γενιές και θα ταξιδέψουν πολύ κόσμο. Όταν γράφεις διαχρονική μουσική έτσι είναι. Θα είναι ανοιχτή πληγή για εμένα το να μη τους δω ούτε μια φορά. Και δε θα ξεπληρωθεί σε όσες συναυλίες και να πάω  από άλλους καλλιτέχνες, με μόνη εξαίρεση τους αυθεντικούς 4 Black sabbath. Αλλά και πάλι κάτι θα λείπει μέσα μου. 


Ραντεβού σε κάποιο γρασίδι κάποιου γηπέδου(έτσι θέλω να πιστεύω).


Αν ξέρει κάτι κάποιος για τα εισιτήρια στη συναυλία που θα δώσουν στη θεσ/νίκη να το πει οπωσδήποτε.

Θέλω να γράψω πολλά

Σήμερα η ψυχολογία είναι στο ναδίρ της. Αν και παρασκευή, χθες έγινε σημαντικό λάθος στη δουλειά που οι επιπτώσεις του φάνηκαν σήμερα. Θέλω να γράψω πολλά, αλλά είναι ο

θησαυρός εδώ (η οποία τώρα τελευταία με αποκαλεί τσαπατσούλη συνέχεια) και κοιμάται στο δωμάτιο μου. Δε θέλω να κάνω φασαρία, είναι κουρασμένη. Θα επανέλθω όμως.

27 and still counting

Άλλος ένας χρόνος δήθεν εμπειρίας βαραίνει τις καλογυμνασμένες πλάτες μου (είπε και τράβηξε κατά το δάσος γεμάτος μετριοφροσύνη, πετώντας από κλαδάκι σε κλαδάκι). Δε θέλω κάτι διαφορετικό από αυτά που λέω στο προηγούμενο ποστ. Δε ζητάω κάτι διαφορετικό.

Σας ευχαριστώ όλους όσους με θυμηθήκατε, όσους ήρθατε στο 1800 και όσους δε μπορέσατε.

Τα ξαναλέμε του χρόνου κατά πάσα πιθανότητα.

Υ.Γ. Δε ξέρω τι είναι το FAP, αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Φιλιά,

εγώ

νέα χρονιά νέοι στόχοι

Άλλος ένας χρόνος πέρασε και πλέον βαραίνει τις πλάτες μας, υποτίθεται με περισσότερη εμπειρία. Έγιναν πολλά μέσα σε αυτό το χρόνο όπως πάντα δηλαδή. Ερωτεύεσαι (δύο φορές), αγαπάς, γελάς, μισείς, σε μισούν, κάνεις βλακείες, λάθη, έχεις πολύ ωραίες ιδέες, έχεις ατυχήματα, τρέχεις και αγχώνεσαι στη δουλειά σου, ασχολείσαι με τα χόμπι σου. Και άλλα πολλά. Δε συνέβησαν όλα αυτά σε εμένα αλλά τα περισσότερα ναι.

Για τον χρόνο που θα διανύσουμε, θέλω να έχω ασφαλώς την υγεία μου, εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ. Και όλος ο κόσμος βασικά.

• Θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Δύσκολο, γενικό και με πολλούς παράγοντες στη μέση.
• Να καταφέρω να πάω να μείνω μόνος μου, στη πόλη που δουλεύω. Δεν είναι δύσκολο, είναι τεράστια επιθυμία και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα γίνει πραγματικότητα κάπου κοντά στις αρχές καλοκαιριού.
• Να συμπληρώσω ένα παζλ που θέλω πάρα πολύ
• Να ασχοληθώ περισσότερο με τα χόμπι μου
• Κάπου στη πίσω πλευρά του μυαλού μου, να βγάλω δίπλωμα ιστιοπλοΐας
• Να πάω σε πολλές συναυλίες, αρχής γενομένης από τις 5 Φλεβάρη με τους Uriah Heep, και μετά ίσως αν ευνοήσει στο rockwave, στο οποίο θέλω πολύ να δω τους bon jovi, και σίγουρα στην μητέρα όλων των συναυλιών, στους U2.
• Να πάει ο ΠΑΟΚ στον τελικό κυπέλλου και να πάω να τον δω και φυσικά αν σηκώνει κούπα στο τέλος ο Χαλκίας
• και άλλα πολλά, πάρα πολλά, δε μπορώ να τα γράψω όλα.

Ένα μεγάλο καλό που έκανε το facebook είναι ότι τράβηξε πολλούς πάνω του, με αποτέλεσμα να μην ασχολούνται πολλοί με τα ιστολόγιά τους. Έτσι μπορείς να γράψεις και κάτι παραπάνω, κάτι πιο εσωτερικό, που πριν θα είχες ενδοιασμούς.

Σας στέλνω τις καλύτερες ευχές μου για το νέο έτος, σύντομα θα περάσω μια βόλτα απο τα δικά σας ιστολόγια.

Πάω να φάω γαλοπούλα (εγώ προτιμώ το μπούτι)