Αγαπητό μπλογγάκι μου, μερικές φορές μου κάνεις καλό στην εσωτερική ψυχική εκτόνωση. Έξω φυσάει ελαφρά, αλλά μέσα μου έχω τρικυμία. Πρέπει να καθίσω σήμερα να κάνω έναν πολύ σοβαρό διάλογο με τον εαυτό μου, με το βαθύ κράτος του ντεσαγύ και να είμαι αμίληκτος. Να δω τι υπάρχει εκεί μέσα, στα μύχια της ψυχής μου, στα έσχατα βάθη των ''θέλω'' μου. Όλο αυτό πηγάζει απο μη συμπεριφορά μου απέναντι σε συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις. Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε, τα αλλά τρένα να περνούν, που λένε και οι τρύπες. Είχα πει ότι δε θα (ξανα)έγραφα για συναισθήματα αλλά δε γίνεται μερικές φορές. Έχω τη μοναδική ιδιότητα να κάνω τα εύκολα δύσκολα και τα δύσκολα δυσκολότερα, το αποτέλεσμα είναι να είμαι κολλημένος στο ίδιο σημείο εδώ και αδικαιολόγητα πολύ καιρό.
λίγο πριν περάσω το κατώφλι του κελιού μου ο σοφός τοίχος δανείζεται μια έκφραση του μικρού πρίγκηπα και συμβουλεύει : “ …αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Βλέπουμε καθαρά μόνο με την καρδιά. Το απαραίτητο είναι αόρατο για τα μάτια μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου