Κυριακή 5 Απριλίου 2009

all that i am...

Eπιτέλους ανάρτηση μετά απο 1 μήνα και κάτι μέρες. Μου έχει λείψει η όλη σκέψη του μπλογκ. Κυριολεκτικά ασφυκτιώ απο χρόνο παρά το ότι γίνονται καθημερινά πράγματα που έιναι άξια αναφοράς και σκέψης και στην κοινωνία μας και στην καθημερινότητά μου. Εχω μπει πλέον στο τρυπάκι της καθημερινότητας, της ρουτίνας και εθελοτυφλώ στον ελεύθερο χρόνο μου και στο γράψιμο εδώ. Είναι εντελώς λάθος δρόμος και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να το αλλάξω. Τουλάχιστον μια ανάρτηση κάθε βδομάδα μπορώ να βγάζω, ή τουλάχιστον έτσι λέω.
Προσπαθώ και χτυπίεμαι πάνω απο την γαμάτη κιθάρα να μάθω κανα τραγούδι 2 1/2 μήνες από τότε που ξεκίνησα μαθήματα, αλλά ακόμα έχω πολλά ψωμιά. Χθες προσπαθούσα να βγάλω το ''μ΄αρέσει να μη λέω πολλά'' που είναι πολύ εύκολο και στα ακόρντα του και στο ρυθμό του αλλά καταλαβαίνω ότι υστερώ σημαντικά. Θέλω ένα πρωί να ξυπνήσω και να τα ξέρω όλα τα τραγούδια που μ΄αρέσουν αλλά δεν υπάρχουν μαγικά φίλτρα στις μέρες μας. Έχεις και αυτόν εδώ τον σατανά και λέω ω θεε μου, κάποια μέρα θα τον φτάσω. Δείτε και τα άλλα 3 βιντεάκια συνέχεια αυτού εδώ, παρατηρήστε τις άλλες 2 ηλεκτρικές κιθάρες τον ενισχυτή και την πεταλίερα. Τι άλλο να πω.

Αυτά για σήμερα, ραντεβού λογικά το άλλο σάββατο, πάω να κάνω τώρα μια βολτα από εσάς. κι αυτό μου έλλειψε.

Σας αφήνω με ένα πολύ ωραίο τραγούδι που έμαθα μέσω μιας φίλης μου από ένα συγκρότημα που δεν το ήξερα. Μου αρέσει πολύ στο σημείο που λέει

all that i am
all that i ever was
is here in your perfect eyes
they're all i can see...

Bλέπω ότι ο blogger αρνήται πεισματικά να μου το ανεβάσει οπότε θα το βρείτε εδώ.

1 σχόλιο:

+poulia είπε...

Ντέσα καλά τα λες. Είναι πουτάνα η καθημερινότητα!
Πολέμησε την!
Και τώρα που άρχισες να ξανα-ασχολείσαι, τερμάτησε τον οργασμό προσωπολατρίας που σε είχε πιάσει κάποτε...
ΜΟΝΟ ΠΑΟΚ