Γεμάτη βδομάδα

Με μια ορκομωσία, το αντίστοιχο μπουζούκι, τις αντίστοιχες 2 μέρες άδεια απο τη δουλειά, ένα κρύωμα προ των πυλών, τον ΠΑΟΚ σήμερα, ένα (πιθανόν) παιδαριώδες λάθος, μια γνωριμία με τον ναρίτα (να σαι καλά παλικάρι), και μια δουλειά που με περιμένει αύριο.
Πριν αρκετό καιρό διάβαζα στο μπλογκ του τον στάθη να διαμαρτύρεται για την καθημερινότητά του και έλεγα να φτάσω και εγώ κάποτε σε αυτό το σημείο. Τελικά έφτασα και δε με ενθουσιάζει και πολύ. Τότε βέβαια το έλεγα γιατί ήθελα οπωςδήποτε μια δουλειά, την οποία φυσικά και δε θέλω να χάσω.
Tις Κυριακές με πιάνει πλέον μια μελαγχολία, και αισθάνομαι και λίγο την αβεβαιότητα των καιρών. Δεν πιστεύω σε καμία δήθεν οικονομική κρίση, είναι περισσότερο αφορμή για τους έξυπνους εργοδότες μας. Ξέρω που βασίζεται αυτή η μελαγχολία, ξέρω πολύ καλά και τις 2 αιτίες της, αλλά δε θέλω να τις αναλύσω, αυτό το κάνω μέσα μου, αν και ακόμα δε βρήκα λύσεις. Ολοκληρωτικές.
Είναι μια απο τις πιο μπερδεμένες αναρτήσεις μου. Και αντικατοπτρίζει και την ψυχοσύνθεσή μου τώρα τελευταία.

Παραγράφους αφήνω επειδή μου την είπε πριν λίγο καιρό η άθλια κόρη. Περιμένω να μου την πει και 2ο λόγο. Ντεσαγί είσαι, θα τις κάνεις τις μαλακίες σου.

Είμαι σίγουρος ότι σε μπέρδεψα και σε κούρασα, σε αφήνω λοιπόν, πάω να την παίξω λίγο (την κιθάρα μου).