Μετα βασάνων και κόπων διάβασα τους αδερφούς καραμαζώφ. Το συμπέρασμα είναι ότι εγώ δεν είμαι για βαριά λογοτεχνία. Δεν είμαι της φιλοσοφίας, θέλω έγκλημα, απάτη, να στάζει το αίμα και μετά ένας απίθανος ντετέκτιβ, που θα είναι βέλγος υπήκοος με τσιγγελωτό μουστάκι και φοβερή μεθοδικότητα θα το διελευκάνει. Ή ένας απίθανος αμερικανός σχεδόν αλκοολικός και φανατικός καπνιστής, με αιχμηρό χιούμορ και πανέξυπνες ατάκες, που την πέφτει σε γραμματείς πελατών του και ενίοτε τις πηδάει, άντρας με μεγάλη γοητεια και φοβερό μυαλό. Λέγε με Ηρακλή Πουαρώ ή Φίλιπ Μάρλοου. Τώρα έχω βυθιστεί στον 2ο καθ ότι τον 1ο τον έχω σχεδόν εξαντλήσει. Και για μετά σκέφτομαι τον James Ellroy. Ιδωμεν.
Για διακοπές δε ξέρω, δεν απαντώ, μη με ρωτάς. Και εδώ ίδωμεν.
Τα έχω δώσει όλα. Τις τελευταίες μέρες είμαι δουλειά χωράφι. Έχω τεράστια κούραση. Σύντομα ίσως να έχω περισσότερη, αλλά πιο ευχάριστη.
Περίπου αυτά. Αηδίασα με την αλλαγή προπονητή στον ΠΑΟΚ αλλά βαριέμαι να το σχολιάσω.
Αηδιάσα και με τη δολοφονία δημοσιογράφου ακόμα πιο πολύ αλλά δεν αισθάνομαι ότι θέλω να γράψω κάτι.
Σας φιλώ, περνάω και απο τα δικά σας να σας διαβάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου