100

Πολύ καιρό τώρα σκεφτόμουνα τι τραγούδι να βάλω σε αυτή την ανάρτηση. Κυριακή βράδυ γυρνώντας από Χαλκιδική, το ραδιόφωνο έπαιξε το the show must go on. Σα να μου έλεγε ''αυτό να βάλεις''. Το σόου λοιπόν θα συνεχιστεί. Όταν ξεκίνησα δε μου φαινόταν δύσκολο να φτάσω τις 100 αναρτήσεις και να που έγινε σχεδόν 13 μήνες μετά. Πραγματικά δύσκολος στόχος είναι οι 1000. Κάποτε έβγαζα μια ανάρτηση ανά 3 μέρες, τώρα πάνε αυτές οι χρυσές εποχές. Μια τη βδομάδα περίπου. Βέβαια τώρα έχω και μια δουλειά που μου αρέσει, κάτι που δεν είχα για πολλούς μήνες. Συμπαθείς έτερος μπλόγγερ μου έδωσε μια ιδέα για την εκατοστή ανάρτηση. Να προσφέρω ως δώρο στον πρώτο σχολιαστή 2 νύχτες μαζί μου, ανεξαρτήτως του φύλου του. +πουλιά ως εμπνευστής της ιδέας εσύ κερδίζεις 2 έτσι και αλλιώς, η πρώτη στο φιλικό με την Udinese. Και μην αφήσεις πρώτος για να τις κάνεις 4. Οι υπόλοιποι αφήστε ελεύθερα, δεν απειλήστε.

Πλέον το blogging έγινε κάτι που μου αρέσει και δεν σκοπεύω να το αφήσω. Σε αυτό συνέβαλες και εσύ με το σχόλιό σου, πιστεύω ότι όλοι λίγο πολύ από τα σχόλια αντλούμε δύναμη.

Έχω ακόμα έμπνευση για πολλά πράγματα. Χρόνο δεν έχω. Σύντομα θα περάσω από όλους σας να σας διαβάσω.

Οι δύο φωτογραφίες είναι από το ιστολόγιο της μαρίας της άσκημης από μια παλιά της ανάρτηση.

Λατρεύω να βλέπω πανοραμικά πλάνα από συναυλίες τέτοιων συγκροτημάτων. Κόσμος ως εκεί που τελειώνει ο ορίζοντας. Σε αυτό το λινκ το ίδιο τραγούδι αλλά με άλλο κλιπ στο οποίο εξιστορεί τη ζωή του Μέρκιουρι. Το τραγούδι είναι έπαινος στην ανθρώπινη θέληση για ζωή (ότι λιγότερο μπορούσα να γράψω).