Αγαπητό ιστολόγιο, αγαπητοί αναγνώστες, ξαναγράφω μετά απο σχεδόν 2 1/2 μήνες. Όλο αυτό το διάστημα κυνήγησα το θαύμα, προσπαθώντας με 2 1/2 μήνες προετοιμασία να πάρω το proficency του Μίσιγκαν. Τον Φλεβάρη θα ξέρω. Οι πιθανότητες όμως δεν είναι με το μέρος μου. Αλλά ίδωμεν.
Πριν λίγες μέρες διάβασα ένα ακόμα βιβλίο του Grisham ''Η έφεση''. Είναι απλά καλό, αλλά είναι σα να βάζει έναν καθρέφτη μπροστά στις κοινωνίες μας. Τώρα διαβάζω ένα πολύ ωραίο (μέχρι τώρα τουλάχιστον) ''η κυρία της λίμνης'' του Raymond Chadler του ο ποίου ο ήρωας, ο ντετέκτιβ Phillip Marloou σκιζ και πάει.
Η ψυχολογική διάθεση έχει ζήσει και καλύτερες μέρες σίγουρα. Οπότε είμαι στην αναζήτηση της ανάτασης.
Προς το παρών αυτά. Θα προσπαθήσω να επανακάμψω με πιο ουσιαστικές αναρτήσεις.
Σύντομα θα βρω χρόνο να επισκεφτώ και τα δικά σας ιστολόγια.
3 σχόλια:
Ο πεθαμένος κλάνει;
+ δε χτίζεις κανένα κολυμβητήριο?
Το πολυσύνθετο έργο που κατασκευάζω, δεν είναι ένα απλό κολυμβητήριο. Άνοιξη και φθινόπωρο, ναι είναι κολυμβητήριο, το χειμώνα όμως μετατρέπεται σε παγοδρόμιο. Μια επίσκεψη θα σε πείσει...
Αλλά αυτά που γράφεις, δεν έχουν καμιά σχέση με το σχόλιο που έκανα για την ανάρτηση σου!
Δημοσίευση σχολίου