Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Η μελαγχολία της Κυριακής


Κάθε Κυριακή απόγευμα με πιάνει μελαγχολία. Ένα βαρύ ψυχοπλάκωμα, δεν είναι πάντα βαρύ αλλά με πιάνει πάντα. Είναι γιατί ξέρω ότι τη δευτέρα έχω να τα βάλω πάλι με τα θηρία. Δε σου κάνω πλάκα, από το άγχος της δουλειάς έχουν ασπρίσει 2 τούφες στα γένια μου και μη μου πεις ότι είναι γοητεία και μαλακίες. Φθείρομαι αρκετά ψυχολογικά και δε ξέρω πως να επανέλθω Απλά θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα επανέλθω, θα ανακάμψω, θα βρω έναν τρόπο.

Το καλό με αυτόν τον μήνα είναι ότι θα κατέβω στο ροκγουέιβ, για placebo moby. Την περίμενα απο πέρσι αυτή τη μέρα και δε τη χάνω. Ο μήνας ήταν σκέτη καταστροφή οικονομικά με 2 επισκέψεις του σιτροέν Σορλέν στο συνεργείο και με μια 3η να έπεται για αύριο. Ίσως να κάνω και ένα βιντεάκι με εικόνες απο το περσινό. Το καλό με τον άλλο μήνα είναι ότι θα πάω james και deep purple. Το καλύτερο ορεκτικό οι james πριν τη συναυλία <<ελιξήριο ζωής>>

Η επικαιρότητα έπαψε να με απασχολεί, είμαι βυθισμένος στη προσπάθεια να κατανέμω σωστά τον χρόνο μου, να παίξω κιθάρα, να διαβάσω το βιβλίο που διαβάζω τώρα, να ξεκουραστώ, να προλάβω και τα χωράφια, να βγω και έξω. Και φυσικά τίποτα δεν κάνω τόσο καλά όσο θα ήθελα. Γιατί άραγε τριες τελίτσες

Τώρα διαβάζω το ''βέρνον ο μικρός θεός'' μιλάει για την εγκληματικότητα και την οπλοκατοχή των ανηλίκων στην Αμερική. Μέχρι στιγμής καλό είναι. Μετά θα πάρει σειρά το ''ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον''.

Μπερδεμένο μυαλό, μπερδεμένη ψυχοσύνθεση, κατα συνέπεια μπερδεμένη ανάρτηση. Αγαπητέ μου και μοναδικέ αναγνώστη που τόσο σε έχω παραμελήσει εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα.


Αύριο θα περάσω και μια βόλτα από τα δικά σας ιστολόγια, να μάθω τα νέα σας. Σε αφήνω με ένα απο τα ομορφότερα τραγούδια των rolling stones το she's like a rainbow. Κάποτε ένας φιλόσοφος έλεγε ''αν θες το ουράνιο τόξο θα πρέπει να συνηθίσιες να τα βάζεις με τη βροχή''.

Πάω να διαβάσω τα ιστολόγιά σας, να μάθω τα νέα σας.

4 σχόλια:

+poulia είπε...

Δεν βλέπεις τον Σωτήρη να σου φτιάχνει τις Κυριακές και έχεις πέσει!

Άσε τις ου-ράνιες υπάρξεις κατά μέρος και μείνε στη γη. Είναι πολύ όμορφα εδώ με καλή συντροφιά. Ουράνιες... σε καμιά περίπτωση επειδή τις θεωρώ άπιαστες. Άλλωστε "...όταν μετρούσα τι μπορώ η γη δεν με χωρούσε..." λέει ο Οδυσσέας Ιωάννου και είμαι σίγουρος ότι σε βρίσκει σύμφωνο.

Υγ. Δεν ξέρουμε ακόμα ούτε τη γη, ούτε τη θάλασσα. Ποιος τον μαμεί τον ουρανό... ας περιμένει.
Π.Α.Ο.Κ.

desa είπε...

παλικάρι ο σωτηράκης δεν είναι βαρόμετρο στην ψυχοσύνθεση μου, δεν είμαι τόσο χαζός ακόμα.

σα τα ουράνια τόξα δεν έχει. άμα θες.

babisabl είπε...

''μοναδικέ αναγνώστη'':
σε μενα απευθυνεσαι?
κανε και μια αναρτηση τα σκορ μας στο PES2009 μετα, να μαθει ο κοσμος..

zekia είπε...

αν και διαβάζω αργοπορημένα το ποστ, έχω να πω οτι η Κυριακή είναι χαμένη μέρα. Είναι σαν να μην υπάρχει. Επισκιάζεται τόσο πολύ απο τη Δευτέρα και περνάει τόσο γρήγορα που πιστεύω οτι δε θα καταλαβαίναμε καποια διαφορά αν σβηνόταν απο τα ημερολόγια μας. Μας έχει μείνει και απο το σχολείο αυτή η μιζέρια τς Κυριακής... ουφ