Πέρι Π.Α.Ο.Κ.

Η διοίκηση του Ζαγοράκη από τη στιγμή που ανέλαβε μέχρι τώρα μόνο καλά έχει κάνει στον Π.Α.Ο.Κ. Έβγαλε όμως μια ανακοίνωση πριν λίγες μέρες που δε μου πολυάρεσε. Λέει ο ΤΕΟ ότι οι μεθυσμένοι και αυτοί που έχουν σκοπό να κάνουν κακό στην ομάδα δεν έχουν θέσει στο γήπεδο και τέλος η ανοχή και άλλα τέτοια. Τη βρίσκω της φιλοσοφίας ''μόνο λόγια''.

Να τα πάρουμε όμως τα πράγματα απο μια αρχή. Η διοίκηση ανάγκασε τον κόσμο στη θύρα 4 να μπαίνει απο μια θύρα με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας απίστευτος συνωστισμός σε κάθε ματς, τέτοια μάζα κόσμου που δύσκολα ελέγχετε. Σα να λέμε η χαρά του τζαμπατζή. Είμαστε και εμείς σα λαός χειρότεροι από ζώα, πηγαίνουν στην 4 με εισιτήρια απο άλλη θύρα (συνήθως 7,8) και άλλοι χωρίς εισιτήριο, δε θέλει πολύ. Στο ματς κπέλλου με τον Άρη κοντέψαμε να πάθουμε ασφυξία. Δεν υπάρχει αστυνόμευση και πως να υπάρξει σε τέτοια μάζα που μπαίνει με πολύ αργούς ρυθμούς στο γήπεδο και θα εξαγριωθεί ακόμα περισσότερο αν αργήσει και αλλο. Δε διάβασα πουθενά γιατί δεν μπήκαν τουρνικέ στην 4α και αν ο λόγος έιναι οικονομικός είναι μεγάλη μαλακία.

Στον αγώνα με τον Πανθρακικό έγινε μια απόπειρα εκπολιτισμού με προέλεγχο εισιτηρίων, που σαν αποτέλεσμα είχε την πολύ καλή ροή του κόσμου προς τα τουρνικέ και την μικρή αναμονή σε αυτά. Φυσικά και αυτός ο κόσμος μπορεί να ελεγθει με ασφάλεια, οπότε (θεωρητικά τουλάχιστον) δε θα υπάρχει πρόβλημα με τα μπουκάλια και το αλκοολ που περνάνε μέσα. Βέβαια πουτάνα μπορούμε να τα κάνουμε και πάλι πολύ άνετα. Δουλειά μας είναι άλλωστε. Απλά σε αυτή την περίπτωση δε θα γίνουμε ποτέ άνθρωποι, εκτός και αν υπάρξουν θύματα, αλλά αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο θα είμαστε πανάξιοι της μοίρας μας. Η προσπάθεια αυτή λοιπόν δεν κράτησε παραπάνω απο μερικά λεπτά γιατί δημιουργήθηκαν μεγάλες ουρές στον προέλεγχο και μετά απο φωνές έσπασε το <<μπλόκο>>.

Αν μπουν τουρνικε στην 4α θα σπάσει στα 2 ο κόσμος. Θα είναι πιο εύκολος ο έλεγχος του και θα μικρύνει η ώρα αναμονής. Αν διορθούμε και εμείς (αν λέμε) τότε τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Αλλά όλα αυτά τώρα τα θυμήθηκε η διοίκηση? Μήπως γιατί τώρα τελείωσε η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου οπότε δε χρειάζεται να έχει λαικίστικο προφίλ?

Αυτό που με ανυσηχεί περισσότερο όμως έιναι ότι ελάχιστος αριθμος ανθρώπων έχει κατανοήσει το πρόβλημα και οι περισσότεροι βρίζουν τους ανθρώπους στα τουρνικέ και ζητάνε και να μπούνε τζάμπα.

Κρατάω στάση αναμονής για να δω αν θα υπάρξουν έργα απο τη διοίκηση ή τελικά ήταν μόνο λόγια. Στη 2η περίπτωση θα έιναι για πολύ περισσότερο κράξιμο.

Τουέντι σέξι

Αγαπητό ιστολόγιο, στη ζωή ενός ανθρώπου υπάρχουν μέρες και μέρες. Όπως έλεγε και ο μεγάλος λχιας (εμ) σταμάτης στο μεγάλο δέρειο ''αν βάζεις σε ένα μεγάλο πιθάρι μια μαύρη πέτρα για κάθε άσχημο που συμβαίνει στη ζωή σου, και μια λευκή για κάθε ωραίο, τότε στο τέλος θα δεις ότι οι πέτρες είναι ίσες. Αυτό που αλλάζει είναι η σειρά που εμφανίζονται τα γεγονότα στη ζωη σου''.
Σε σχέση με τη περσινή παρόμοια ανάρτηση, ΝΑΙ είμαι πολύ καλύτερα απ' ότι ένα χρόνο πριν. Έχω υγεία εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ. Αυτό φτάνει απο μόνο του. Επίσης έχω αυτό που τότε ηθελα πολύ αλλά δεν είχα (δηλαδή μια δουλεια). Και σε γενικές γραμμές μέσα σε ένα χρόνο η ζωή μου πήγε μπροστά και σε αυτό φταίνε και οι φίλοι μου. Διότι σαν αυτούς ΔΕΝ έχει.
Aυτό που έζησα το βράδυ του σαββάτου-ξημερώματα κυριακής σε πολύ απλά ελληνικά δεν υπάρχει. Εκεί που έπαιζε μουσική ο dj χαμηλώνουν τα φώτα και παίζει το perfect strangers, λέω τώρα θα μου φέρουνε τούρτα. Kοιταω στην άκρη του μαγαζιού για να δω τηνν τούρτα να έρχεται και όντως τη βλέπω. Απο πίσω όμως έρχεται ο αντώνης σαν τρέιλερ, με μια μαύρη πανέμορφη fender κιθάρα. Όταν το είδα σάστισα, ακόμα και τώρα δε το πιστεύω. ΔΕΝ υπάρχουν λέξεις για αυτό που έζησα και αισθάνθηκα το βράδυ αυτό. Απλά δεν υπάρχουν. Θα το θυμάμαι για πάντα.

Νίκο, Νίκο, Νίκο, Ελένη, Μπάμπη, Αντώνη, Σταύρο, Ευα, Γιάννα, Δημήτρη Σας υπέρευχαριστώ για όλα. Δε θυμάμαι να έχω ζήσει κάτι παρόμοιο. Για την ακρίβεια δεν έχει το όμοιό του αυτο που χαρίσατε. Να μασται όλοι πάντα καλά και να ζούμε τέτοιες σχέσεις και στιγμές. Έχετε απλά την αγάπη μου. Ραντεβού σε ένα μήνα στη γιορτή μας.


Σήμερα δε θα μπορούσα να σας χαρίσω άλλο τραγούδι παρά αυτό...

Update



Όσοι ξέρουν το γραφικό χαρακτήρα μου καταλαβαίνουν πόσο ήπια από αυτό το χαρτί. Αυτό το σημείωμα το άφησα για να ξέρουν οι δικοί μου και να μη με ξυπνήσουν. Όταν το κόλλησα στα μαγνητάκια του ψυγείου αναρωτήθηκα που βρήκα μαύρο μαρκαδόρο ενώ μπροστά μου είχα πράσινο, έτσι έγραψα κατι και στα πράσινα.