Θα θίξω ένα πολύ σοβαρό θέμα σήμερα.
Ποια είναι η λογική εξέλιξη στη ζωή ενός ανθρώπου?
Kαι φυσικά μιλάω από τελός των σπουδών και μετά. Το επικρατέστερο πλέον στη κοινωνία μας ειναι να σπουδάζουμε, για μια καλύτερη τύχη υποτίθεται, αλλά και τα μεταπτυχιακά δε φτουράνε μπροστά στο βύσμα. Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση.
Πιάνεις δουλειά, αν είσαι τυχερός πανω σε αυτό που σπούδασες. Αλλά δε παίρνεις πολύ περισσότερα από 700 έουρως. Δε παίρνω περισσότερα από κάποιον της γενιάς μου, αλλά αν με προβληματίζουν 2 καταστάσεις είναι
α) πότε θα μπορέσω να μείνω μόνος μου στο δικό μου σπίτι. Το όταν θα έχω σοβαρή σχέση είναι καταστροφική απάντηση, η αυτονομία-ανεξαρτησία παραείναι σπουδαίο πράγμα για να το αφήσω τόσο μακριά. Οικονομική ανεξαρτησία πέτυχα, σχεδόν τουλάχιστον, αλλά θα το φτάσω στο απόλυτο. Δε θεωρώ όμως λογική συνέχεια της ζωής μου να μένω με τους δικούς μου. Απο τον καιρό που γύρισα από Καβάλα που σπούδαζα κάτι ουρλιάζει μέσα μου και μου λέει να φύγω, στο δικό μου σπίτι. Εδώ μπαίνει το 2ο.
β)Πως? Με τι λεφτά? Πρέπει να βρω και 2η δουλειά. Ίσως και 3η. Καλά ας μείνουμε στη 2η. Η ταξική μάχη χάθηκε. Μας στρίμωξαν στη γωνια με 700 έουρως, εκμεταλεύτηκαν την ανεργία για να μας εκβιάζουν, ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΟΧΙ, τα δεχτήκαμε και τώρα τα βρίσκουμε μπροστά μας. Μέσα στην παράνοια αυτής της χώρας έχει καταντήσει λογικό να παίρνουμε 700 και να μένουμε και με τους δικούς μας. Εγω προσωπικά αυτό δε το θεωρώ καθόλου λογικό. Αισθάνομαι ότι μου τραβάει τη ζωή πίσω. Με καθυστερεί και μου στερεί την εξέλιξη σαν άνθρωπο. Όταν μένεις μόνος σου όλες οι ευθύνες βαραίνουν εσένα και μόνο. Εσυ θα μεγειρέψεις κλπ, κλπ. Δεν είναι ότι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο το να μάθεις να μαγειρευεις, αλλά είναι άλλο ένα μικρό λιθαράκι στο μεγάλο τείχος της ανάπτυξης των ικανοτήτων σου και σε στέλνει πιο έτοιμο στην επόμενη φάση της ζωής σου.
Τα απαραίτητα άσχετα υστερόγραφα
1. Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ πότε έχει σκοπό να μας δώσει τα καρτελάκια διαρκείας που πήραμε ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ?
2. Σημερα τελειώσα το ''Η ιστορία ενός αθώου'' του John Grisham, πολύ καλό βιβλίο, έπονταί τα ''Ο Μεσάζων'' του ιδιου και το ''Βέρνον ο μικρός θεός'' αλλουνού, δε θυμάμαι τώρα όνομα.
Σύντομα θα περάσω από όλους σας να σας διαβάσω.
ΔΕ ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ. ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!!!!
10 σχόλια:
Εμ...έτσι είναι τα πράγματα δυστυχώς... Συμπτωματικά χθες έκανα έναν υπολογισμό εσόδων-εξόδων. Προσωπικό.
Αναρωτιέμαι σε τι δύσκολη θέση θα βρισκόμουν αν νοίκιαζα μόνος μου...
Πως μας κόβεις στο μπάσκετ;
άσε γιατρέ, εφιάλτης είναι.
το μπάσκετ είναι λίγο ερωτιματικό, αλλά δε πιστευω ότι θα έχουμε τα περσινά τρεχάματα στο τέλος
Vernon God Little του DBC Pierre.
Γαμάτο βιβλίο. Άντε μια μέρα θα βρεθούμε να από κοντά να πούμε πόσο γαμάτο ήταν. Παίζει και να κατάλαβες ποιος είμαι ε; ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΑΣ.
Φυσικά και σε κατάλαβα πρώην συγκάτοικε του πρώην συγκάτοικού μου. Εξάλλου από εσένα άκουσα πρώτη φορά αυτό το βιβλίο. Και με τη σειρά μου σου πρωτείνω να διαβάσεις κάποιο βιβλίο αυτού του grisham και δε θα χάσεις. κατα προτίμηση το ''ο θάλαμος (the chamber)'' ή το ''ο βασιλιάς των αποζημιώσεων (the king of torts)''. Τα 1200 πλέον τα έχω, όπως τις παλιές καλές εποχές. Αλλά τώρα είναι κλειστή και 25άρα.
Χαιρετίσματα στον παγωμένο γερμανικό μελαγχολικό βορρά.
Α και επίσης η λύση στο πρόβλημά σου έχει ένα όνομα. Immigration.
Η άλλη (και πολύ αποτελεσματική) λύση είναι να συγκατοικήσεις με κάποιον ώστε να μοιράζεστε τα έξοδα.
δε διαφωνώ σοφία αλλά η συγκατοίκηση στα 25 είναι τόσο δύσκολη όσο εύκολη στα 18. εξάλλου αν δε περάσει μια 2ετία ώστε να έχω καλά σχετικά λεφτά δε πρόκειτε να μετακινηθώ.
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό. Εγώ πρώτη φορά συγκατοίκησα στα 24 και η άλλη κοπέλα ήταν σχεδόν 26. Όλοι μας έλεγαν να μην το κάνουμε, αλλά τελικά περάσαμε πολύ ωραία. Τελευταία φορά που συγκατοίκησα ήμουν 27-28. Από μία άποψη μεγαλώνοντας τα πράγματα είναι πιο εύκολα γιατί είσαστε και οι δύο πιο ώριμοι και πιο κατασταλαγμένοι, και επιπλέον υπάρχει μεγαλύτερη οικονομική άνεση, π.χ. μπορείς να νοικιάσεις τριάρι αντί για δυάρι ώστε να έχει ο καθένας τον χώρο του.
είναι πολύπλοκο το ζήτημα, και θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου. Πάντως αν συγκατοικησω ξανά θα το κάνω μονο με τον συγκάτοικό μου στην καβάλα. δε νομίζω να το δοκιμάσω με άλλον. Μπαίνουν και τα σχέδια για το άμμεσο μέλλον του καθενός στη μεση. it's compicated αλλά είναι ωραία φάση
Δύσκολα θέματα και δύσκολες καταστάσεις!
Τι να πω!
Ίσως η λύση να είναι αυτή που λέει ο φίλος πιο πάνω, δηλαδή η μετανάστευση!
Δημοσίευση σχολίου