Οι πρώτες νότες απο το σόλο του afraid to shoot strangers των iron maiden σχίζουν την σιωπή που κυριαρχεί στο δωμάτιο μου αργά το απόγευμα του σαββάτου.
-Ναι
-Αύριο στις 6 το πρωί θα είσαι στο πόδι, θα πάμε στη λαχαναγορά.
Η ψυχολογία μου κατέγραψε κατακόρυφη πτώση. Δύσκολα λες όχι στον παππού. Το ναι βγήκε πολύ απρόθυμα απο μέσα μου γιατί ήξερα ότι θα χάσω τον ύπνο μου, πάλι. Τελικά στο σόι μου δε με αγαπάει κανείς. Αλλά όπως λέει και ο αντώνης το παν είναι να σε αγαπάει κάποιος από το σόι φίλου σου. Ε, είναι και αυτό μια άποψη.
Για μπάνιο δεν πήγαμε λόγω βροχής, αλλά χορτάσαμε 8 μέρες στον αρμενιστή. Όχι ότι χορταίνεις διακοπές, αλλά λέμε τώρα. Ωραίος ο αρμενιστης, ακόμα καλύτερα στις καβουρότρυπες, όπου είχε πολλά καβουροτρυπίδια, άσχετο.
Τελείωσα τον ''βέρνον τον μικρό θεό'' και τώρα άρχισα τον ''γλάρο ιωνάθαν λίβινγκστον''. Ο βέρνον τελικά είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, στο τέλος λίγο το επιταχύνει το θέμα, αλλά ο ήρωας είναι και γαμώ τους χαρακτήρες. Μιλάει αρκετά βρώμικα χωρίς να γίνεται χυδαίος και λέει αυτά που σκέφτεται όπως τα σκέφτεται.
Οι James τα σπάνε, είναι γαμάτοι, πολύ ωραίο σόου και μουσικάρες.
Οι Deep Purple δε χρειάζονται συστάσεις. Κορυφαίοι, μουσικάρες, δυνατός σκληρός ήχος, διαπεραστικός. Αλλά ό χώρος τους αδίκησε. Αν παίζαν στο θέατρο γης θα ήταν καλύτερα.
Αυτά τα λίγα απο μένα προς το παρον. Η φωτογραφία είναι τουλάχιστον μυθική.
πάω μια βόλτα απο τα ιστολόγιά σας.
update : η όρεξη για να γράψω μου ήρθε στο γυρισμό απο τη λαχαναγορά. Άντερ άδερ σιρκουμστάνσεις (ypo alles synthikes) θα έβλεπα το χ όνειρο, αλλά λίγο το ότι έχω και ρό να γράψω, λίγο το ότι είχα έμπνευση και να ένα κείμενο που διαβάζεις τώρα.
