ημέρα ανάρτησης

Ψυχολογία στο ναδίρ περίπου αλλά δε πειράζει, θα ανέβει. Καταφέραμε και βρήκαμε και μαγικά χαρτάκια (ηλίθια και απαίσια έκφραση δημοσιογραφων, πολύ κλισε πια) για τη 2η μέρα των James χάρη στον +πουλιά (αν δεν τον ανέφερα θα με έκραζε). Πριν λίγες μέρες διάβασα ένα πάρα πολύ ωραίο ποστ της zekia στο οποίο περιγράφει τη σημαίνει γι αυτήν η ζωή. Ή κάτι τέτοιο. Εγώ θα συμφωνήσω στο ακέριαο και θα το κλέψω κι όλας.

Δηλαδή :

Κιτρινισμένα χαρτιά, άδειοι αναπτήρες, μαλακές χορδές, εύθραυστες μεμβράνες, αργοκίνητες σκιές, νυσταγμένα ξημερώματα,
σκουριασμένα αυτοκίνητα, αέρας, μαλλιά που μαστιγώνουν,
άδεια μπουκάλια, βρώμικα σεντόνια, λεπίδες από φως, θολοί καθρέφτες, σκονισμένη τηλεόραση,
ζεστό δέρμα, ιδρώτας, αλάτι στα χείλη, ρούχα πεταμένα στο πάτωμα,
κόκκινα φώτα, κι ύστερα κίτρινα και βαθιά περίεργα μπλε,
βελούδινες κλειστές κουρτίνες, χέρια στον αέρα, υπνωτισμένα μάτια, μεθυσμένες κιθάρες
και σπαρακτικές κραυγές,
και γύρω στην ατμόσφαιρα
μουσική,
μόνο μουσική

Φοβερό, απίστευτό. Περνάω και μια βόλτα απο εσάς τώρα.

Υ.Γ. λιγότερο από μήνα για την πρώτη μέρα του ροκγουέιβ, πλασίμπο μόμπι.

στο ίδιο έργο θεατές

Πάντα, μα πάντα μα πάντα όταν περιμένω ένα μεγάλο ματς με μεγάλη ανυπομονησία φεύγω με σκυμμένο κεφάλι. Στις 5 φορές που βούλιαξε το γήπεδο φέτος μόνο με τον άρη χαρήκαμε. Oι άλλοι μας πήραν χ. Στον αγώνα με τον γαύρο στον πρώτο γύρο επι 1 βδομάδα όλοι οι παίχτες μας δε βάλανε γλώσσα μέσα. Χάσανε με κατεβασμένα χέρια. Τώρα 2 βδομάδες πάλι γλώσσα δε βάλανε μέσα. Πάλι χάσανε, όχι με κατεβασμένα χέρια, αλλά χάσανε. Ένιγουέι, και το ουέφα καλό είναι.

Θα πας!!!

Α: Θα πας.
Ε: Εγώ να πάω, αυτή θα έρθει?
Α: Άμα έρθει θα πας.
Ε: Και εγω αυτό λέω, άμα έρθει θα πάω.
Α: Το πιστεύεις?
Ε: Ότι θα έρθεί?
Α: Όχι ρε ηλίθιε, οτι θα πας αν έρθει.
Ε: Γιατί έχω άλλη επιλογή?
Α: Να μη πας.
Ε: Και τι θα καταφέρω?
Α: Αν πας?
Ε: Όχι ρε ηλίθιε, αν δεν πάω.
Α: Τίποτα.
Ε: Αν πάω. Κάτι.
Α: Θετικό η αρνητικό?
Ε: Δε ξέρω, θα δείξει.
Α: Σωστός.Καλως τα δέχτηκες...
Ε: Ε?
Α: Να τη, μόλις μπήκε.
Ε: Ω θεε.
Α: Έλα, τι θες?
Ε: Μα πόσο βλάκας είσαι και εσύ, σαν τον άλλον τον μπάμπη. Έχω ένα γλυκό σφίξιμο στο στομάχι.
Α: Λογικό.
Ε: Δηλαδή?
Α: Αφού έισαι ο γλυκός είναι λογικό να έχεις γλυκό σφίξιμο στο στομάχι. Τι έφαγες?
Ε:Όχι ρέγγα με τυρί.
Α: Σε κα(υ)λο δρόμο είσαι. Δεν έκανες το λάθος του αλλουνουνε.
Ε: Που καθήσανε?
Α: Στα 4 μέτρα.
Ε: Τι φοράει? Κοιτάει?
Α: Ροζ σουτιεν και μαύρο στρινγκ.
Ε: Ε μαλάκα θα σε γαμήσω.
Α: Όλο υποσχέσεις είσαι...
Ε: Λέγε ρε.
Α: Επειδή είσαι τελείως χαζός...
Ε: Πάντα γίνομαι όταν τη βλέπω.
Α: Φοράει αυτά που φορούσε και όταν μπήκε. Δε πρόλαβε να αλλάξει. Την έβλεπες απο τοτε που γεννήθηκες?
Ε: Πιθανον να γεννηθήκαμε ο ένας για τον άλλο.
Α: Δεν αντέχω τόση βλακεία θεέ μου.
Ε: Πως αντέχεις τόση γλυκάδα?
Α: Έχουμε ξεφύγει. Μόλις πάει η φίλη της τουαλέτα πήγαινε.
Ε: Δε κατουρίεμαι.
Α: Ούτε εγώ διψάω.
Ε: Είσαι σιχαμένος. Τι να πάω να κάνω στην τουαλέτα, να της το τινάξω?
Α: Μετά λες εμένα σιχαμένο. Δε θα πας τουαλέτα ρε πεταμένη, στην άλλη θα πας, να της μιλήσεις.
Ε: Α, πες έτσι.

διάλογοι βγαλμένοι απο τον βαθύ πυρήνα των 3 εγκεφαλικών κυττάρων μου, τα οποία ακόμα δε με έχουν εγκαταλείψει. Δεν είναι και προιον της φαντασίας μου πάντως. το π με σ.
Ω θεε, ω κυριε ω μπάμπη που μένεις στον προμηθέα.

Όπου Α ο άλλος μου εαυτός και όπου Ε εγώ.
Θα επανέλθω με 2ο μέρος.


update : το καλύτερο βιντεάκι που έχω δει στο γιου τιουμπ από άποψη εκφώνησης.