graspop metal meeting

υ.γ. πήγα 6 μέρες στο Βέλγιο, στα πλαίσια του 3ήμερου Graspop Metal Meeting. Ένα μεταλ φεστιβάλ κάπου στα σύνορα με Ολλανδία, στην μαγευτική εξοχή του Βελγίου. Παρακάτω, μια έκθεση για το πως πέρασα.

Και που λες,

Βροχή, περπάτημα, μαγευτική φυσική ομορφιά, μουσικαρες και η αντίστοιχη κούραση ειναι οι λέξεις που περιγράφουν καλύτερα όσα ζήσαμε στο εξωτικό Βέλγιο. Οι Maiden τη 3η μερα του φεστιβάλ κάνανε ρεκόρ προσέλευσης με 110.000 κόσμο και ήταν από εκπληκτικοί και πάνω, οι Sabbath και οι Nightwish ήταν επίσης πολύ καλοί. Είδαμε όλη τη κλίμακα στην ιεραρχία της βροχής τις 2 πρώτες μέρες. Πολύ λάσπη  και αρκετό κρύο τα βράδια. Πολύ ορθοστασία και περπάτημα για να μπούμε στο φεστιβάλ και να βγούμε. Τεράστιες ουρές απο παρκαρισμένα αυτοκίνητα, τεράστιες. Βέλγοι και ολλανδοί παρκαρανε όπου βρίσκανε και βγάζανε από τα αυτοκίνητα ποδήλατα. Εκπληκτική φύση στην εξοχή του Βελγίου, όλα τα χωριά συνδέονται με ποδηλατοδρόμους, πανέμορφα σπίτια. Τα τριγύρω χωριά ειναι ησυχαστήρια. Ωραίες οι Βρυξέλες αλλά ακόμα πιο όμορφη η Αμβέρσα. Αδιανόητα για ελληνικά δεδομένα τα μποτιλιαρίσματα στους κόμβους των εθνικών οδών, σε σημείο που πηγαίναμε με 10 χλμ στην εθνική οδό, χωρίς να γίνονται έργα ή να έγινε κάποιο ατύχημα. Το μεγαλύτερο μποτιλιαρισμα που είδα στη ζωή μου απο Σαρλερουα για Βρυξέλλες. Η μεταλ κουλτούρα έχει αρκετή απήχηση στο εξωτερικό. Είδαμε 4μελη  οικογένεια με 2 κορακλες 15-18 ετών που ήρθαν να δούνε τους Maiden μόνο, καταλληλά ντυμένοι. Είδαμε πατέρα με τον γιο του 6-8 ετων στους ώμους του να κουνάει το κεφάλι πάνω κάτω, ίσως χωρίς να καταλαβαινει τι κάνει. Είδαμε 2 πατεράδες με τις κορακλες τους στους ώμους, και αυτές
6 χρονων, 2 καταξανθα πανέμορφα αγγελούδια να κάνουν και αυτά head banging. Μιλήσαμε με βελγο, που ήρθε για 20η συνεχόμενη χρονιά, τις τελευταίες 12 φέρνει και τον γιο του. Και μας είπε ότι πρώτη φορά βλέπει τόσο άσχημο καιρό. 1 στα 3 τσιγάρα ήταν του εμπορίου. Είδαμε, είδαμε, είδαμε πολλά. Άξιζε με το παραπάνω η εκδρομή.

Στο τρέξιμο

  Αγαπητό ημερολόγιο

Από τις 30 Απριλίου, έχω τρέξει συνολικά 43,5 χλμ 6 φορές που κατέβηκα στη παραλία. Όχι απλά καθόλου άσχημα, εδώ μιλάμε για έκρηξη στη συχνότητα. Και όχι δε βάλθηκα να χάσω τα κιλά του Πάσχα, γιατί δε πήρα. Όχι μόνο γιατί πρόσεχα, αλλά με αρνιά, κατσίκια και τα συναφί έχω τεράστια απέχθεια. Την έβγαλα στο τραπέζι με 2 σουβλάκια και τις πέριξ σαλάτες.

Σήμερα μου ήρθαν και κάτι βιβλία που είχα πάρει. Ξεκίνησα με την αυτοβιογραφία του sir Alex Ferguson. Σε αυτή τη κατηγορία διάβασα λίγο παλιότερα αυτή του Slash και του Bob Dylan. Αμφότερες ήταν πολύ καλές για τους δικούς τους λόγους. Πήρα και ένα βιβλίο με ανέκδοτα, αλλά οι πρώτες εντυπώσεις ήταν αρνητικές.  Το διάλεξα γιατί έλεγε στον τίτλο ανέκδοτα με μέτριο γέλιο. Αυτό που με ιντριγκάρει απίστευτα και θα το πιάσω μετά την αυτοβιογραφία, είναι το καπιταλισμός εναντίον κλίματος της Ναόμι Κλάιν. Η απολογία του Σωκράτη και τα Φιλοσοφικά εγκλήματα του Phillip Kerr κλείνουν την 6άδα.

Αυτά τα λίγα προς το παρών.

για δες, τελικά δεν είναι δύσκολο...

  Οκ, τελικά δεν είναι δύσκολο. Νόημα έχει? Αισθάνομαι πολύ περίεργα που κάθομαι να ξαναγράψω και να μπω στη κουλτούρα του να διαβάζω μπλογκς. Έγινε τεράστια αλλαγή με τα κοινωνικά δίκτυα. Πλέον όλοι κάτι ποστάρουμε εκεί.  Τα ιστολόγια ήταν ένα ωραίο πυροτέχνημα, ένας πρόδρομος των κοινωνικών δικτύων. Η μπάλα πλέον παίζεται στο δικό τους γήπεδο. εγώ για παράδειγμα αρχικά έκανα facebook. Μετά twitter και μου άρεσε αρκετά. Και πλέον ο σοβαρός μου λογαριασμός είναι στο instagram. Αλλά ως εκεί. Δε θα επεκταθώ άλλο.

  Διάβασα τις προηγούμενες αναρτήσεις μου, και διαπίστωσα ότι είμαι περίπου στην ιδια ψυχολογική-συναισθηματική φάση με τότε, με τι διαφορά ότι στο ενδιάμεσο έζησα και καλές μέρες. Σε άλλα νέα, χαίρω άκρας υγείας εγώ, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Είμαι σε μια δουλειά που μου αρέσει πολύ με πολύ καλές συνθήκες και σταθερότητα. Με άλλα λόγια έχω όλα όσα θα ήθελα να έχω, απουσιάζει όμως η σχέση. Και η συναισθηματική σταθερότητα.

  Διαβάζω πολλές παλιές μου αναρτήσεις. Ρε φίλε έγραφα ωραία.

  

 

δεν έχω

Δεν έχω λεφτά, έχω σχεδόν στεγνώσει αλλά τη δευτέρα ανακάμπτω, το αργότερο τρίτη αλλά και πάλι αντέχω. Δεν έχω διάθεση, αλλά θα φτιάξει από αύριο που παίζουμε μες το τηγάνι, ειδικά αν κερδίσουμε. Αλλιώς θα περιμένω μεσοβδόμαδα, που έχω λόγους να πιστεύω ότι θα φτιάξει. Δεν έχω βιβλίο να διαβάσω καθ ότι τέλειωσα το τελευταίο και δεν ξέρω αν θα πάρω άλλο. Μου ήρθε η έκτακτη εισφορά και θα κόψω πολλά αυτόν τον μήνα. Ίδωμεν. Δεν είχα παρέα σήμερα για έξοδο, κατέβηκα στην πλατεία του ευόσμου μια βόλτα, πήρα μια μπύρα από περίπτερο, την ήπια, πήρα έναν γύρο, τον τσάκισα σπίτι, άνοιξα 2η μπύρα, έγραψα την ανάρτηση, είδα ταινία και την έπεσα. Δεν είχα λίστα με τραγούδια του σφακιανάκη μέχρι σήμερα, μόλις δημιούργησα σήμερα μία στο youtube.
  Έχω ένα ιστολόγιο στο οποίο γράφω και δε γράφω αλλά τι να κάνεις, έτσι είμαι αυτή τη περίοδο. Έχω να επιλέξω ανάμεσα σε 5 ταινίες για το ποια θα δώ σήμερα το βράδυ. Έχω πολύ διάθεση να δω το Johnny English με τον Mr Bean, αυτός ο άνθρωπος έχει την ίδια βλακεία με εμένα. Έχω κάμποσο αλκοόλ στο αίμα μου και δε θυμάμαι τι άλλο θέλω να γράψω.

Θα περάσω να διαβάσω τα νέα σας.

ΥΓ. Το Los Angeles Confidential του James Ellroy είναι μυθικό βιβλίο, μυθικό όμως.

λάθος συνγαγή

Είναι αργά βράδυ Κυριακής, έχει δροσιά, προς το παρών δε μου έχει έρθει καμία έκτακτη εισφορά. Αύριο θα πάω στη δουλειά μετά από 2 βδομάδες άδεια. Δε μπορώ να πω, καλά πέρασα, πήγα στους πυξ λαξ και 1 βδομάδα Μυτιλήνη. Έχω ξεκουραστεί αρκετά δε λέω, αλλά δε τρελαίνομαι που θα πάω. Αλλά και τι να κάνεις, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές.

Σαν χώρα είμαστε στην εντατική ή στο νεκροτομείο?

είναι αργά βράδυ πέμπτης

Έξω φυσάει δροσερό αεράκι, σήμερα έχει μόνο νερό το μενού. Στο you tube παίζει η γνωστή playlist που τώρα είναι στο σημείο με τα υπόγεια ρεύματα, μετά έχει Αλκίνοο, Ξύλινα και μετά πάλι κλασσική ροκ. Πρέπει να ετοιμάσω ένα σάκο γιατί αύριο μετά τη δουλειά έχει camping. Ποιες λέξεις μέσα μου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν, ποια ελπίδα με οδηγεί στη πιο γλυκιά αυταπάτη, ποιοι χάρτες μου ζεστάνανε ξανά το μυαλό, ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό μου κεφάλι...

σκαλοπάτια στον παράδεισο

είναι τρίτη βράδυ :

Οι Led Zeppelin παίζουν το stairway to heaven, τα γκρι κύτταρα του εγκεφάλου μου δουλεύουν στο φουλ (δηλαδή όχι όπως πάντα), σφίξιμο στο στομάχι, προσπαθώ να κατεβάσω ιδέες. Η πρώτη ύλη από όπου θα προέλθουν είναι ελάχιστη, τα δεδομένα λίγα και η φαντασία μου όχι στα καλύτερά της. Με λίγη βοήθεια από ένα μπουκάλι amstel που εντελώς τυχαία βρέθηκε σπίτι μου, κουτσά στραβά συνέταξα αυτό που πίστευα ότι ήταν αρκετό, για να είναι μια απλή αρχή χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ίδωμεν, όπως συνηθίζω να λέω σε πολλές περιπτώσεις.

είναι τετάρτη βράδυ
Υπό τους ήχους πότε των πυξ λαξ πότε του καρρά, οι δείκτες του ρολογιού σημαδεύουν την 22η ώρα της ημέρας και η βρόχα έξω πέφτει right through, εγκαταλείπω τον υπολογιστή για να ασχοληθώ με κάτι πιο δημιουργικό, την κιθάρα.