είναι αργά βράδυ πέμπτης

Έξω φυσάει δροσερό αεράκι, σήμερα έχει μόνο νερό το μενού. Στο you tube παίζει η γνωστή playlist που τώρα είναι στο σημείο με τα υπόγεια ρεύματα, μετά έχει Αλκίνοο, Ξύλινα και μετά πάλι κλασσική ροκ. Πρέπει να ετοιμάσω ένα σάκο γιατί αύριο μετά τη δουλειά έχει camping. Ποιες λέξεις μέσα μου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν, ποια ελπίδα με οδηγεί στη πιο γλυκιά αυταπάτη, ποιοι χάρτες μου ζεστάνανε ξανά το μυαλό, ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό μου κεφάλι...

σκαλοπάτια στον παράδεισο

είναι τρίτη βράδυ :

Οι Led Zeppelin παίζουν το stairway to heaven, τα γκρι κύτταρα του εγκεφάλου μου δουλεύουν στο φουλ (δηλαδή όχι όπως πάντα), σφίξιμο στο στομάχι, προσπαθώ να κατεβάσω ιδέες. Η πρώτη ύλη από όπου θα προέλθουν είναι ελάχιστη, τα δεδομένα λίγα και η φαντασία μου όχι στα καλύτερά της. Με λίγη βοήθεια από ένα μπουκάλι amstel που εντελώς τυχαία βρέθηκε σπίτι μου, κουτσά στραβά συνέταξα αυτό που πίστευα ότι ήταν αρκετό, για να είναι μια απλή αρχή χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ίδωμεν, όπως συνηθίζω να λέω σε πολλές περιπτώσεις.

είναι τετάρτη βράδυ
Υπό τους ήχους πότε των πυξ λαξ πότε του καρρά, οι δείκτες του ρολογιού σημαδεύουν την 22η ώρα της ημέρας και η βρόχα έξω πέφτει right through, εγκαταλείπω τον υπολογιστή για να ασχοληθώ με κάτι πιο δημιουργικό, την κιθάρα.

about time

Έλεγα, και το αισθανόμουν, ότι τις Κυριακές που γυρνούσα Θεσ/νικη, πάντα με έπιανε μια μελαγχολία. Αυτή η Κυριακή ήταν από τις λίγες που δεν το είχα αυτό. Έλεγα και στη δουλειά ότι είμαι καλά. Σήμερα έμαθα ότι θα είμαι πλέον στο -25 ευρώ το μήνα, λόγο της μείωσης του αφορολόγητου και θα έρθουν και άλλα. Πήγα 1 βδομάδα αρμενιστή, πέρασα ωραία, πήγα Moby και Judas Priest, θα πάω Πυξ Λαξ και Μυτιλήνη. Δεν είναι γραφτό να τελειώση στην ώρα της αυτή η ανάρτηση. Την αφήνω στη μέση, σύντομα θα κάνω και μια βόλτα από τα δικά σας ιστολόγια.