Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

κουραστική δευτέρα


Πέρασε ένα γεμάτο 3ήμερο ξεκούρασης (εν μαίρη, το ορθογραφικό είναι εν γνώση μου) που έπαιξε και λίγο χωράφι. Έτσι θα είναι από εδώ και πέρα. Οι Δευτέρες εξακολουθούν να είναι αρκετά μαύρες μέρες, αλλά που θα πάει, θα αλλάξει και αυτό. Το καλύτερο που άκουσα αυτές τις μέρες είναι για το 2310 festival, επιτέλους θα δω judas priest, whitesnake και τους παμμέγιστους James που 2 χρόνια πριν απλά γάμησαν. Να προσθέσω ότι θα δω και τον κοντό ογκόλιθο Moby που και αυτός πριν 2 χρόνια αν θυμάμαι καλά στο rockwave  που έσκισε και αυτός. Πλήρως συναυλιακό καλοκαίρι με μόνο παρατράγουδο που δε θα δω τους Bon Jovi αλλά δε μπορώ να τα θέλω όλα δικά μου.
 Η φοροκάρτα τι είναι? Μας ενημέρωσε κανείς? Για φέτος λέει θα είναι προαιρετική, αλλά για του χρόνου, μάντεψε. Και γιατί διαμαρτύρονται μόνο οι της εκκλησίας?
 Διάβασα ένα απο τα σημαντικότερα βιβλία του 20ου αιώνα. Το 1984. Μεγάλο, μυθικό. Το συζητούσα το βράδυ της Παρασκευής με εναν φίλο μου που το διάβασε και εκείνος. Και μετά πιάσαμε αόριστα μερικά πολιτικά θέματα και πάντα οι καταστάσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έμοιζαν να βγαίνουν από το βιβλίο.
  Ηθελα να γράψω κι άλλα αλλά με την πάρλα στο τηλέφωνο τα ξέχασα. Σε αφήνω, μοναδικέ αναγνώστη μου, θα δω top gear.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

δε γκρέιτ καμ μπακ

Αγαπητό ιστολόγιο, αγαπητέ (μοναδικέ πλέον και πολύ βάζω) αναγνώστη, έχω να γράψω καιρό τώρα. Πολλές αλλαγές, πολλά πράγματα δεν είναι όπως πρώτα, σε σχέση πάντα με την τελευταία μου ανάρτηση. Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι δεν είχα θέληση-διάθεση να γράψω. Σκέφτηκα μέχρι και να το σταματήσω εντελώς, αλλά υπάρχουν μερικά ιστολόγια που με τσιγκλάνε να συνεχίσω. Κάτι θα σκεφτώ από εδώ και μπρος να γράψω και φυσικά πιο συχνά. Αυτά τα πολύ λίγα για αρχή.